*
Bir sabah kalkıyorum ki dünya, ruhum gibi salkım saçak buz gözükürken ve öyle de üşürken... O, bir arkaik gelin gibi
mavi üstüne sarı duvağını kuşanmış göklere yükseliyor.
Oysa düne kadar andız benzeri, koparsam mı acaba diye baktığım tuhaf bir ottu.
İnanmazsınız ama nesebi bilinmeyen bir şey bu. Belli ama bir aşk çocuğu, ancak onlar bu kadar güzel olur.
Öyle de böyle gösterişli bir güzelin anasının eve gizlice girecek hali yok.
Ne var ki kim dikti, nasıl geldi bilen yok...
Ayıptır övünmesi çiçeklerin tarihine deli ben bile... Hangi tohumu nerden çaldığımı bile anımsayan ben bile...
Hangi çiçekçi de böyle toruna bile miras kalacak bir çiçeği sevabına verir ya da on kuruşa sattığı toprağa dahil eder ki?
Evde bir yarış... Yapıt güzel, emek vereni de yok, kaynağı bilinmediği fark edilince herkes sahiplik ediyor, bir öykü de uyduruyor adına ama tevatür... Çünkü öyküler her seferinde en azından ayrıntıda değişiyor.
Geçen yıl ATLAS'la beraber gelmişti.
Daha önceki yıl da ADA'yla...
Ama eminim EGE'nin gününde yoktu... Çünkü bu ev yoktu...
Ne bakan var, ne gözeten...Kırk dua okuyup gözüm gibi baktıklarımdan hayır yokken , O, farkına bile varılmadan öyle bir sabah ışık ışık patlıyor...
Bir nazenin çiçek için müthiş bir çaresizlik ve yoksullukla kuşatılmış apartmanın terasından "mavi kız" gümbür gümbür geri geliyor...
Ülkeme de nasip olsun, bir ilahi ışık gelsin der gibi...
